مراقبت های بعد از کاشت ایمپلنت

برای بهره گیری کاملتر از نتایح درمانی خود  به نکات زیر توجه فرمائید:

1. همانطور که پس از شکستگی استخوان، قطعات استخوان را بهم متصل می کنند (مثال گچ می گیرند) و به بیمار می گویند که ناحیه تحت هیچ فشاری قرار نگیرد.  همین نکته اساسی را در کاشت ایمپلنت باید مراعات گردد.
2. ایمپلنتهای دندانی به سه روش کاشته می شوند:

الف: ایمپلنت های دو مرحله ای:

برای حفظ ظاهر بیمار معمولا در صورت نیاز یک پروتز موقت  متحرک که شبها باید از دهان خارج شود به بیمار تحویل داده می شود.ایمپلنت در استخوان فک قرار میگیرد و لثه روی آن بخیه زده می شود. لذا بعد از جراحی، ایمپلنت داخل دهان مشاهده نمی گردد. در این حالت ایمپلنت ها زیر لثه قرار دارند تا تحت هیچ نوع فشاری قرار نگیرند.  پس از ۳ ماه جهت ایمپلنت های فک پایین و ۶ ماه جهت ایمپلنت های کاشته شده در فک بالا، لثه بطور محدود دوباره شکافته می شود.  با قرار دادن قسمت برون فکی ایمپلنت  سر ایمپلنت از لثه خارح می شود و قابل رویت است. یک الی دو ماه جهت ترمیم دوباره لثه بدور قطعه ایمپلنتی که از لثه خارج شده است نیاز می باشد. در مرحله بعدی قالبگیری جهت ساخت روکش متصل به ایمپلنت انجام می پذیرد. بطور خلاصه معمولا جهت فک پایین ۵ ماه و جهت ایمپلنتهای فک بالا ۸ ماه طول می کشد تا بتوان از ایمپلنتها بعنوان یک دندان قالب گرفت.

ب: ایمپلنت های یک مرحله ای:

پس از ۳ ماه جهت ایمپلنت های فک پایین و ۶ ماه جهت ایمپلنت های کاشته شده در فک بالا،‌  قالبگیری جهت ساخت روکش اصلی شروع می گردد. معمولا در صورت نیاز یک پروتز موقت  متحرک که شبها باید از دهان خارج شود به بیمار تحویل داده می شود.ایمپلنت در استخوان فک قرار می گیرد و قسمتی از ایمپلنت از لثه خارج است و لثه بدور ایمپلنت در همان مرحله اول جراحی بخیه زده می شود. در این روش درمانی امکان تحویل دادن یک پروتز متحرک موقت مشکل تر می شود و چون قسمت قابل رویت بوسیله پیچ به ایمپلنت متصل است،  احتمال شل شدن پیچ  وجود دارد.